Επιχείρηση Weserübung

Αυτή ήταν η κωδική ονομασία της γερμανικής εισβολή στη Δανία και τη Νορβηγία το 1940 και η πρώτη επιχείρηση της νορβηγικής εκστρατείας. Αρχικά το σχέδιο των Γερμανών ήταν η εισβολή μόνο στη Νορβηγία και η απόκτηση ελέγχου των αεροδρομίων της Δανίας, αλλά αργότερα τροποποιήθηκε σε εισβολή και στις δύο χώρες. Η Δανία θα χρησιμοποιούνταν κυρίως ως βάση για τις επιχειρήσεις στη Νορβηγία. Η επιχείρηση ξεκίνησε στις 9 Απριλίου 1940 και κράτησε δύο μήνες, καθώς οι Γερμανοί συνάντησαν ελάχιστη αντίσταση και από τις δύο χώρες

Οι λόγοι που οδήγησαν τη Γερμανία σε αυτή τη μακρινή εισβολή στις Σκανδιναβικές χώρες ήταν τρεις:

• Η βιομηχανία της Γερμανίας είχε άμεση εξάρτηση από την εισαγωγή μεταλλευμάτων σιδήρου από τη βόρεια Σουηδία και το 90% από αυτό μεταφερόταν από το λιμάνι του Narvik της Νορβηγίας
• Η Δανία λόγω της θέσης της, ήταν στρατηγικής σημασίας για τον έλεγχο της ναυτικής δραστηριότητας στη Βαλτική
• Ο ναύαρχος Erich Raeder επισήμανε στον Χίτλερ τον κίνδυνο δημιουργίας Βρετανικών βάσεων στη Νορβηγία και τη σημασία της κατάληψή της πριν από τους Βρετανούς, κάτι που θα τους επέτρεπε τον έλεγχο της Βόρειας Θάλασσας

Πεπεισμένος για την ανάγκη διασφάλισης της εισαγωγής σιδήρου, ο Χίτλερ διέταξε το επιτελείο του να σχεδιάσει την επιχείρηση εισβολής στη Νορβηγία τον Δεκέμβριο του 1939, αρχικά με μία μόνο μεραρχία. Το Γερμανικό Ναυτικό επέκτεινε το σχέδιο, συμπεριλαμβάνοντας στην εισβολή πολεμικά πλοία που θα επέτρεπαν τον αιφνιδιασμό και θα μείωναν τη πιθανή αντίσταση των Νορβηγών. Το καινούργιο σχέδιο περιλάμβανε ένα ολόκληρο στρατιωτικό σώμα, με πέντε μεραρχίες, ειδικές δυνάμεις, αλεξιπτωτιστές και μια μηχανοκίνητη ταξιαρχία. Ο γερμανικός στόλος επίθεσης θα περιλάμβανε τα θωρηκτά Scharnhorst και Gneisenau, τα βαριά καταδρομικά Admiral Hipper, Blücher, 4 ελαφριά καταδρομικά, 10 αντιτορπιλικά, 12 ναρκαλιευτικά και αρκετά ελαφρύτερα σκάφη

Οι στόχοι που έπρεπε να καταληφθούν στη Νορβηγία ήταν η πρωτεύουσα Όσλο και οι πόλεις Bergen, Narvik, Tromsø, Trondheim και Stavanger. Διοικητής της επιχείρησης τέθηκε ο στρατηγός Nikolaus von Falkenhorst. Το σχέδιο έδειχνε οτι η αρχική επίθεση θα γινόταν από τρεις μεραρχίες και στη συνέχεια θα ακολουθούσαν οι άλλες δύο. Τρεις λόχοι αλεξιπτωτιστών θα κατέλαβαν τους αεροδιαδρόμους, όλα τα γερμανικά υποβρύχια και περίπου 1.000 αεροπλάνα διαφόρων τύπων θα χρησιμοποιούνταν για να βοηθήσουν στην επιχείρηση

Η Επιχείρηση Weserübung ξεκίνησε με την εισβολή στη Δανία στις 9 Απριλίου 1940. Χώρα μικρή και επίπεδη, με ελάχιστο στρατό, αποδείχθηκε εύκολη υπόθεση για τους Γερμανούς, καθώς παραδόθηκε σε λιγότερο από έξι ώρες μετά την εισβολή, με ελάχιστες απώλειες και από τις δύο πλευρές
Δυσκολότερη αποδείχθηκε η εισβολή στη Νορβηγία. Τη πρώτη μέρα της επίθεσης, το γερμανικό καταδρομικό Blücher βυθίζεται έξω από το Oslofjord από πυρά του νορβηγικού πυροβολικού με απώλειες πάνω από 600 άνδρες. Το γεγονός αυτό καθυστέρησε τον γερμανικό στόλο αρκετά, ώστε το νορβηγικό κοινοβούλιο και η βασιλική οικογένεια να προλάβουν να εγκαταλείψουν τη χώρα. Ωστόσο, Γερμανοί αλεξιπτωτιστές κατέλαβαν γρήγορα τα αεροδρόμια της χώρας, ενώ τις πρώτες 24 ώρες, αρκετές πόλεις της χώρας είχαν ήδη καταληφθεί από τους Γερμανούς, ενώ άλλες βομβαρδίστηκαν

Η μεγαλύτερη μάχη δόθηκε στη περιοχή του Narvik (Μάχη του Narvik). Τα ελαφρά νορβηγικά πολεμικά πλοία Norge και Eidsvold, βυθίστηκαν από τον γερμανικό στόλο, ενώ μερικές μέρες αργότερα, ένας βρετανικός στολίσκος με το θωρηκτό HMS Warspite και αρκετά αντιτορπιλικά, βυθίζει και τα δέκα αντιτορπιλικά του γερμανικού στόλου στο λιμάνι του Narvik. Στη ξηρά, οι μικρές στρατιωτικές δυνάμεις της χώρα, με τον απαρχαιωμένο εξοπλισμό τους, δεν καταφέρνουν να αντισταθούν στις γερμανικές δυνάμεις, με αποτέλεσμα η χώρα να παραδοθεί στους γερμανούς στις 10 Ιουνίου 1940, δύο μήνες μόνο μετά την εισβολή

Οι Γερμανοί δεν χρειάστηκε να προχωρήσουν στη Σουηδία και στη Φινλανδία, καθώς οι χώρες αυτές ήταν περικυκλωμένες στα βόρεια από τη κατεχόμενη Νορβηγία, στα νότια από την επίσης κατεχόμενη Δανία και στα ανατολικά από τη Σοβιετική Ένωση, η οποία ήταν ακόμα σύμμαχος της Γερμανίας. Αν και οι χώρες έμειναν ουδέτερες, το εμπόριο τους ελεγχόταν πλέον ολοκληρωτικά από το Γερμανικό Ναυτικό

Αρθρογραφία