Panzerfaust

Το Panzerfaust ήταν ένα φορητό και το πιο κοινό αντιαρματικό όπλο των Γερμανικών δυνάμεων κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Με τον ονομασία Panzerfaust αναφερόμαστε σε όλη τη σειρά αυτών των όπλων που εμφανίστηκαν πρώτη φορά το 1942 με τη πρώτο μοντέλο της οικογένειας, το Faustpatrone. Όλα ήταν όπλα οπισθοδρόμησης, δηλαδή τα βλήματα δεν είχαν δική τους προώθηση (όπως οι ρουκέτες). Το μήκος του όπλου (σωλήνας και βλήμα) ήταν ένα μέτρο και το βάρος του από 3.2 έως 6.25 κιλά (ανάλογα με την έκδοση), κάνοντάς το ελαφρύ και εύκολο στη μεταφορά από έναν μόνο στρατιώτη. Μετά την ρίψη του βλήματος, ο σωλήνας απορρίπτονταν, κάνοντάς το Panzerfaust το πρώτο αντιαρματικό όπλο μίας χρήσης. Καθώς αποδείχθηκαν τα πιο αποτελεσματικά φορητά αντιαρματικά του πολέμου - ακόμα και από τα αμερικάνικα μπαζούκας - τα Panzerfaust που έπεσαν στα χέρια των Συμμάχων μετά το 1944, χρησιμοποιήθηκαν στη συνέχεια του πολέμου εναντίον των Γερμανών

Το πρώτο Panzerfaust (Faustpatrone) παράχθηκε και χρησιμοποιήθηκε το 1943. Με μέγιστη ακτίνα δράσης 30 μέτρα μπορούσε να διατρήσει 14 εκατοστά θωράκισης, δηλαδή μπορούσε να διατρήσει τα περισσότερα από τα τεθωρακισμένα οχήματα της εποχής αυτής. Η κεφαλή του μετέφερε 400 γραμμάρια εκρηκτικής ύλης ενώ για την εκπυρσοκρότησή του χρησιμοποιούσε 54 γραμμάρια πυρίτιδας. Δεν διέθετε σκόπευτρο και συχνά λόγω του σχήματος της κεφαλής του, αυτή εξοστρακιζόταν πάνω σε πλάγια θωράκιση. Και τα δύο προβλήματα διορθώθηκαν στην επόμενη έκδοση, την Panzerfaust 30

Η πιο συνηθισμένη του έκδοση ήταν το Panzerfaust 60. Είχε βάρος 6.1 κιλά, μεγαλύτερη ακτίνα δράσης (60 μέτρα), 2.5 φορές περισσότερη πυρίτιδα κατά την εκπυρσοκρότηση ώστε να πετυχαίνει μεγαλύτερη ταχύτητα, ενώ μπορούσε να διατρήσει θωράκιση 20 εκατοστών. Η τελευταία του έκδοση ήταν το Panzerfaust 150, αλλά δεν πρόλαβε να χρησιμοποιηθεί αρκετά, καθώς εμφανίστηκε τον Μάρτιο του 1945, λίγο πριν το τέλος του πολέμου

Σε μάχεις πόλεων μετά το 1944, το 70% των συμμαχικών αρμάτων καταστράφηκαν από Panzerfaust ή Panzerschreck. Καθώς ήταν ελαφριά και ευέλικτα, κυριαρχούσαν σε οδομαχίες ή κλειστές μάχες. Κατά την Απόβαση στη Νορμανδία η αποτελεσματικότητά τους ήταν πολύ μικρότερη, αλλά καθυστέρησαν σημαντικά την επέλαση των συμμαχικών μηχανοκίνητων μονάδων καθώς αυτές ήταν αναγκασμένες να περιμένουν πάντα την υποστήριξη πεζικού για να αποφύγουν τα Panzerfaust. Την υποστήριξη πεζικού αναγκάστηκαν να υιοθετήσουν και οι Σοβιετικοί για να προστατεύσουν τα άρματά τους

Δυνάμεις, Γερμανία, Δημοσιεύθηκε στις 14/6/2012 από Johnny Papo